Ne zamandan beri bu kadar dalgin olduk Don Kisot .. Nasil unuturum kalemlerimi, nasil, sorarim kendime! Eskiz kalemlerimi cantama koyma aliskanligi kazandigindan beri epeyce pervasiz olmustum zaten. Her koseden cikan parcalarin ve hayatimi tamamlama seklin. Karamalarim ve senin varligin, hayatimin iki amansiz boslugu. Hic bir penceresinden bakmadigim o evin kim bilir hangi kosesinde duruyorlar simdi, yuzustu birakilmis kitaplarimin arasindan mi kaldilar yoksa. Oysa ki bilirsin pencerelerin hayatimdaki yerini, Picasso gibi hayatimi renklere ayirdigimi, hatta muziklere ve pencerelere bile. Icine girip oturabildigim pencereleri cok severim mesela sayet hayatimin en guzel donemleri gommeli pencerelerdi. Yeni bir pencere bakiniyorum Don Kisot, bir karakterim eksik kaldi hikayemde. Caktirmadan insanlarin agzini ariyorum, birisi elbet kaciracak agzindan son puzzle'imi ve senin asla okumayacagin yeni bir hikayemi tamamlayacagim. O merakli hallerini nerelere gomdun, kara kapli defter deyip gecme, bir sayfa daha cevirsen kendi siluetini goreceksin fakat haberin yok.
Korkma! Kagit sabirlidir…
15 Temmuz'14 Astoria / NY
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder