Ne diyorlardı ölümlü dünya mı? Hani o her şeyi nötrleyen, saflaştıran ve ışıkları takip ettiren sonsuz yol..
Bir 2015 Şubatının sabahı, bedenim yasla uyandı, ne de olsa aradan tam bir yıl geçmişti ve bir yası hak etmiştik en nihayetinde..
Sonrasında daha büyük bir yasla bölündü yasım.
Herşeyden önce beni Don Kişotl'a tanıştıran,
Çanakkale'de savaşa gittigimiz,
Karınca Adası'nda toprağımızı bırakmamak için ayak direttiğimiz,
Çukurova'da yanıp kavrulduğumuz,
Toros'larda soluklanıp buzlu sularından içtiğimiz,
Anadolu'nun eşsiz efsanelerinden beslendiğimiz,
yürüyerek romanlar yazdığımız adamı kaybetmişiz.
Şimdi dökerim incilerimi, bir daha kimse dökmeyecek gibi..
Ruhun şad olsun.
Şubat 2015 - Astoria / New York
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder