inci miymişim?

Denizden gelmişim ben, babam hep öyle der. 
İnci miymişim neymişim istiridyelerden çıkan. 
Zannımca bu yüzdendir denizlere olan yakınlığım, kıyısı olmayan şehirlerden kaçışım; dinginliğini, sonsuzluğunu, maviliğini ama en çokta erdemini taşırım heybemde, hani kulağıma küpe yaptığın o senin 'erdem'ini.. 
İşte şans buydu Mevlana, Haci Bektas Veli, Pir Sultan Abdal, Yunus Emre ile büyümek 
ve daha nicesiyle.. 
Bütün babalara ve baba olmak isteyen herkese…

21 Haziran 2015 / Ev - New York

Seçim-len-mek

Bilmem nedendir, halbuki mesleki bir deformasyonla her türlü duyumu iyi tasvir edebilme yeteneğim vardır fakat bu hissiyatın tarifi zor. 
Çocukluğumdan beri her seçim olduğunda umutla-korku ya da endişeyle-güven arası bir şey hissederdim, şu an hissettiğim gibi.. 
Ilk defa bir seçimi Central Park'da tek başıma oturmuş takip ediyorum. 
Fakat söylenenin aksine; uzaktan da davulun sesi kulağa hiçte hoş gelmiyormuş. 
Şansıma bir bateri, bir cello ve bir de saksafon düştü ki bütün endişelerimi dağıtmaya yetti bu üçlü jazz korosu. 
Hiç bir saltanat sonsuza kadar sürmeyecekti değil mi?

7 Haziran 2015 - Central Park / New York

Alkatraz

Bu görduğünüz ada Alcatraz adası hani şu kaçmayı kimsenin başaramadığı denizin ortasındaki hapisane. 

Tabi su an ki hikayemizin bu adayla hiç bir ilgisi yok. 

Hatta su çektiğim fotoğrafta, o yokuşu yürürken dünyanın en mutlu insanı olduğumuda dün gibi hatırlarım. 

Şayet bununda konumuzla alakası yok. 

Gelgelelim ki burada bir hikaye var fakat hiç kimsenin haberi yok.. 

Bir ben bilirim birazda Don Kisot.. 

Neyse ki bugünde dünyanın en mutlu günlerinden, tabi yarının hilkat garibesi olmayacağı ne malum.. 

Ne diyordum..?! 

Temmuz 2015 - New York

Fotoğraf: Aralık 2013 - San Francisco, CA

Zelzele

Sevgili(m) Don Kişot! 

Yıkımlar, göçler ve en nihayetinde savrulmuşluğumuzla bir kez daha bilinçaltımın en derinliklerinde at koşturuyorsun. 

En ufak zelzeleyi senin depremin sanır oldum. 

Halbuki gölgeler çizmistim ayaklarımın altına, sıkıca tutsunlar diye..

Haziran 2015 - Central Park / New York

Papatyalar

Gülleri, laleleri, orkideleri değil en cok papatyaları, kır çiçeklerini sevmeli bir insan. 

Ki hayatın en mütevazı ve erdemli ucundan tutabilsin. 

Narin, kırılgan, ilk rüzgarda yapraklarını döken değil, kavurucu güneşe rağmen yine gülümseyen olsun..

Mayıs 2015 - New York

Saklambaç

Çocukken oynadığımız saklambaç oyunlarındaki gibi yine unutmuştuk bir yerlere bakmayı, halbuki nereden bilebilirdik kendimizi bu sefer yukarılarda bulabileceğimizi. 

Ordaydık işte! 

Yukarılarda bir yerde.. 

Ruhumuzu geride bırakan şehir hayatına inat bir gökyüzü vardı tepemizde halen, 
mavi ve beyaz bulutlarıyla..

Mayıs 2015 - Madison Square Park / New York

Zorlu Duraklar

Geçeceğini bildiğin ama hiç geçmiyecek gibi yaşadığın, her bir anına şükürlerini sunduğun anılar her ne kadar boğazında düğümlensede en ihtiyaç duyduğun anlarda sana koltuk değnekleri olacaktır. 

Sen farkında olmasan da güzel günlerin ve güzel insanların varlığına teminat olarak başucundaki saatin gibi uyandıracaklar seni daldığın uykulardan. 

Daha güzeli olmayacak, kendi içlerinde en güzelleri olacak.. 

Güzel günler zorlu duraklardan geçerdi değil mi sevgili?..

Mayıs 2015 - New York

Yürüyelim..

Hayatı yakalamak için koşmanız gerekmez mösyö, yürüsenizde bize yeter, yeter ki o potansiyel enerjiniz kinetik enerjiye dönüşsun artık. 
Potansiyeller de hakkını ve yerini bulsun ki, bizde söyle bir ohh çekelim en nihayetinde. 
Bir de aklınızı çelelim istiyoruz ama ona nereden başlasak bilemedik. 
Velhasıl-ı kelam yürüyelim..

Nisan 2015 - New York

Un(-ufak)utmak

Sonra uzun uzun fotoğraflar çektik, birde her iç çekişlerimizde Don Kisot'u andık.. 
Bir zamanlar buralarda bizde vardık.. 
Ilık bir Aralık gecesini kim unutabilmiş ki, hem nasıl unutulur hele birde yağmur yağmışsa.. 
Kavun kesin bana, en tazesinden yaz koksun. 
Ha unutmadan teleferiğe binmekle uçağa binmek aynı şey. 
En nihayetinde uçmak isteyince ayaklarının yerden kesilmesine ihtiyacın yok..

Nisan 2015 - New York