Bilmem nedendir, halbuki mesleki bir deformasyonla her türlü duyumu iyi tasvir edebilme yeteneğim vardır fakat bu hissiyatın tarifi zor.
Çocukluğumdan beri her seçim olduğunda umutla-korku ya da endişeyle-güven arası bir şey hissederdim, şu an hissettiğim gibi..
Ilk defa bir seçimi Central Park'da tek başıma oturmuş takip ediyorum.
Fakat söylenenin aksine; uzaktan da davulun sesi kulağa hiçte hoş gelmiyormuş.
Şansıma bir bateri, bir cello ve bir de saksafon düştü ki bütün endişelerimi dağıtmaya yetti bu üçlü jazz korosu.
Hiç bir saltanat sonsuza kadar sürmeyecekti değil mi?
7 Haziran 2015 - Central Park / New York
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder